Vanmorgen kregen we een DE-alert: er was een bosbrand op de hellingen van een stuwmeer in de buurt. Met al dat dode hout en de harde wind een groot risico, ook als er veel water in de buurt is. Later begrepen we, dat het onder controle was, o.a. door inzet van een blushelicopter.
We gingen met de bus naar Altenau, voor het eerst vermeld in 1227. Het kleine stadje groeide in de middeleeuwen uit tot een rijke mijnstad. Er werd tot het begin van de negentiende eeuw zilver gedolven. En in 1871 werd de laatste ijzergieterij gesloten. De mijnwerkershuisjes zijn opgetrokken in de typische houten bouwstijl van de Harz. Ook de zeventiende eeuwse St. Nikolai-kerk in het midden van Altenau is van hout. In 2004 werd in Altenau het grootste kruidenpark van Duitsland geopend, met inheemse en exotische gewassen. In een pagode wordt de geschiedenis van kruiden verteld.

Ook in Altenau kwamen we ze tegen, de vijvers, beken en kanalen van het watersysteem in de Harz. De geschiedenis daarvan gaat ver terug. In de 12e eeuw begonnen kloosterlingen met de aanleg. Toen de mijnbouw gestaag groeide, vergrootten de mijnwerkers de vijvers en sloten. Tussen 1500 en 1800 bouwden zij een systeem dat hen van energie voorzag voor hun dagelijkse werk. Zo'n 140 vijvers, 500 kilometer sloten en 30 kilometer ondergrondse waterlopen werden aangelegd. Een indrukwekkend bouwwerk, waarvan we elke dag wel iets tegenkwamen. Ook nu speelt waterkracht een grote rol, getuige het grote stuwmerencomplex, vlak bij Altenau.

Klik op de foto voor een vergroting.