Het is niet de Hexenstieg, of de Teufelsmauer, de rotsen zijn er niet minder imponerend om. We begonnen bij de Romkerhalle. De niet natuurlijke waterval stelde al even veel voor als het “koninkrijk” van dit voormalige jachtslot. Stijl omhoog, richting het Kästehaus, waarvan we op tijd ontdekten, dat deze uitspanning niet meer bestaat. Onderweg passeren we rotsformatiestt met klinkende namen als de Feigenbsumklippe, de Mausefalle (die staat op scherp), de Hexenküche (daar aten we ons broodje) en de Kästeklippe. De verwering van het graniet noemt men - naar het uiterlijk- “Wollsackverwitterung”. De sportklimmers danken er de vele , stabiele plekken voor grepen aan. Daarna liepen we door de hellingen van het Okerdal, langs de Teufelsklippe en de Ziegenrückenturm naar Oker voor de bus terug. Een mooie wandeling onder lekkere omstandigheden, na al die hete dagen. Op tijd terug, want in de namiddag begint het voor het eerst in al die dagen flink te regenen.